Dag 4 - Laatste loodjes

Zoals iedere dag waren we weer om 3.30 uur op. Je moest die koppies eens zien ! We hebben er maar geen foto van gemaakt. De avond ervoor moesten we de koffers inpakken omdat we niet meer in het pension kwamen. We kregen een fles champagne van Mutti voor het eind. Pauline had de vraag gekregen of ze op de eerste stop (10 km) kon komen om een jongen van de brandweer Ede te behandelen. Dat betekende dat we weer gelijk op de fiets moesten - dus met licht aan om 5.15 uur naar de eerste stop. We vroegen ons af of we wel goed bij ons hoofd waren. Het was redelijk koud nog en waren blij met de koffie en thee op de eerste stop. Toen we daar waren begon het te regenen. Niet leuk voor de lopers maar de bui viel te overzien. Je zag wel veel mensen slecht lopen - geen wonder na al die kilometers. Militairen mogen alleen maar uitvallen als ze er bijna dood bij neervallen. Hier hebben we voorbeelden van gezien: een militair was met een touw vastgebonden aan zijn voorganger zodat ze hem op gang konden trekken en liep hij eenmaal dan ging het touw eraf. Een huilende militair die ondersteund werd door een vrouwelijke! Een Amerikaanse groep die slecht liep en uitgejouwd werd door een andere Militaire groep. Gelukkig hoefden P en J niet naar de tussenstops maar konden ze naar Cuijk. De grote stop bij de pontonbrug. We waren vroeg en konden dus nog over het parcours fietsen om bij de stop midden in de stad te komen. Hier hebben we eerst een terrasje in de zon gepikt en 6 bossen gladiolen gekocht die natuurlijk ook op de fiets mee moesten. Hier ook onze mensen afgewacht. Iedereen kwam binnen en de hoop werd steeds groter dat iedereen het uit zou lopen ! Wat een feest onderweg ! Het is nog leuker in het echt dan op TV. Bep liep nog steeds als een kievit en zeker nadat ze een lekker gebakken eitje had genuttigd op de stop. Mirjam heeft zich weer heerlijk laten masseren door de therapeut van Limburg en kon ook weer verder. Pauline was ook weer druk op deze post met allerlei kwaaltjes van de jongens van Ede. Bepakt en bezakt met allerlei jasjes, broekspijpen en gladiolen gingen we richting Nijmegen. De puzzel om terug te komen buiten het parcours om ! Om het kort te houden - bij het zoeken kwamen we een mevrouw tegen die zei: fiets maar achter mij aan dan breng ik jullie wel waar jullie moeten zijn (laatste post) nu zij had een E-bike en wij niet ! Viaduct op - heuvel op - en zij fluitend en wij hijgend. Jeannette vroeg al het puffertje van Paulien, maar dat had zij zelf nodig ! Je kunt je voorstellen hoe we daar aankwamen; in slechtere conditie dan de lopers. Want zij ruiken de finish ! De brandweer ging zich hier omkleden voor het laatste stuk (in uniform) en de rest kon nog even bijkomen voor de intocht.Bep haar vriendin en zus waren op de tribune en ze had ze ook nog gevonden tussen al die mensen! Joop was helemaal aan het eind met de gladiolen (een verrassing !) erg gewaardeerd ! Er is niets leukers dan ingehaald te worden aan het eind van die 4 dagen. Jullie begrijpen iedereen heeft het gehaald en Mirjam en Harry hebben een dansje gedaan en gelijk gezongen: de allerlaatste keer ! Nooit weer !